In een ideale wereld werkt het bij open source bedrijfsapplicaties als volgt: Gebruikers van het product betalen voor technische en functionele ondersteuning en laten de voor hen benodigde aanpassingen bouwen, als die niet aanwezig zijn. Tegelijkertijd profiteren zij van de reeds bestaande, door anderen gefinancierde onderdelen. In die zin heeft, naast de klant en de leverancier, ook de community belang bij de deal. Als het model werkt en iedereen bijdraagt, verbetert en ontwikkelt de software immers snel. Omdat de broncode openbaar is, kunnen wereldwijd ontwikkelaars van verschillende bedrijven voort bouwen op de kennis die in de software besloten ligt. Critici beweren dat open source een onhaalbaar concept is. De potentiële klant wacht tot anderen de benodigde uitbreiding betalen. En de leveranciers houden eigen code voor zich zelf, of publiceren pas als de dure ontwikkelkosten volledig zijn terug verdiend. Klanten en leveranciers gedragen zich niet anders als in de closed source wereld. Pogingen om projecten gezamenlijk, met meerdere partijen te financieren komen moeizaam van de grond. En zo hapert de motor die het open source model moet voeden. De critici benadrukken dat de business modellen van veel open source leveranciers op twee benen hinken. Zij leveren bijvoorbeeld én een open én een gesloten versie van de software, waarbij de laatste beter is. Of er is wel één product, maar dat kent gesloten onderdelen of alleen de oudere versies ervan zijn open. Deze sceptici verklaarden Therp destijds, 2,5 jaar geleden, voor gek. Want wij publiceerden vanaf het begin onze modules, losten bugs op en waren actief in de community. Gewoon vanwege onze overtuiging: 'open source is the way to go'. En, ondertussen weten opdrachtgevers ons te vinden, juist omdat we zo enthousiast en met kwaliteit' open sourcen '. Het is leuk om te doen, bovendien zo blijkt, delen loont. Ons werk wordt gewaardeerd. Therp groeit.